Vanalles

Het zijn rare tijden geweest de afgelopen weken, en dan met name de afgelopen week.

Vorige week woensdagavond werd ik ziek. Koude koorts, overgeven, diaree en nog wat klachten. Doodmoe was ik de volgende ochtend en niet in staat mijn bed uit te komen. Vrijdag hadden we eigenlijk examen van onze eerste module, maar dat heb ik af moeten bellen, ik was te ziek. Vrijdag middag kwam de huisarts en kreeg ik iets voor de misselijkheid. Mocht het zaterdag niet over zijn moest ik de huisarsten post bellen. Dat heb ik gedaan zaterdag middag want ik hield ook geen eten meer binnen.

De huisarts had het snel gezien en belde een ambulance om mij af te voeren naar het ziekenhuis. Op de spoedeisende hulp beland werden er allerlei onderzoeken gedaan. Ik was uitgedroogd en moest aan het infuus, en uit bloedonderzoek bleek dat ik ook een longembolie had. Na die diagnose was de diaree en overgeven aan de kant geschoven, want een embolie heeft een hoog risico, zeker omdat ik het al 3x eerder had gehad. Na een hoge dosis antistolling werd ik dan eindelijk naar de afdeling gebracht waar ik een bed kreeg en eindelijk goed kon liggen. Dan is er daar weer een hele riedel te gaan op zaterdagavond. Ook Thom moest nog komen met spullen, want die had ik nog niet.

Verder werden er wat monsters genomen van urine en ontlasting en kreeg ik medicijnen via mijn infuus. Ook werd er een afspraak gemaakt voor een CT scan maandag, en tot die tijd veel antistolling.Uiteindelijk bleek dat de emobolie was opgelost en het gevaar dus geweken was.

In mijn darmen zit een bacterie die ik verder uit moet zieken, maar wat nog wel een paar weken kan duren. Nog steeds hou ik niet veel meer binnen dan een beschuitje en wat vla, dus daar hou ik me maar aan.

Inmiddels ben ik dus weer thuis, en nu dus herstellen. Dit alles heeft toch weer een grote impackt op je lijf, en dat moet je dan weer incasseren, maar het is niet anders, en ik heb het tenslotte weer overleefd, en daar draait het om.

In mei gaan we naar de USA, dus das een mooi doel om naar toe te leven. We gaan een rondreis maken met een aangepaste camper, en we hebben er ongelofelijk veel zin in. We vliegen naar LA en van daaruit gaan we verder. Mellis gaat gezellig mee, en mag als hulphond ook in de cabine van het vliegtuig. Het gaat een hele onderneming worden, wat al een hoop voorbereiding heeft gekost, dus ik heb nog 4 weken om op te knappen!

Jullie zijn weer op de hoogte, en zodra ik weer wat puf heb kom ik bij jullie buurten.

Liefs As