Na Ademloos, het debuut van Kim, een verhaal over haar leven met Cystic Fibrose (CF).
Ook haar vriend Ron heeft CF, en hun aangrijpende verhaal lezen we in Ademloos. Nu is er Grenzeloos, het langverwachte vervolg op Ademloos.
We gaan door in het leven van Kim, ze rouwt om Ron, maar leert dan na drie jaar Jan kennen. Ze worden verliefd en zijn onafscheidelijk. Jan zorgt voor Kim die steeds minder kan door haar CF, maar ook genieten ze van de mooie dingen van het leven.
Jan is haar steun en toeverlaat, en hij vecht al seen leeuw voor zijn Kim.
Dan krijgt Kim weer een klaplong en moet ze met spoed naar het ziekenhuis. Dit word teen strijd van bijna tien weken in het ziekenhuis. Haar longinhoud is nog maar 26%, dus dat is erg weinig. Kim komt op de transplantatie lijst. Het lange wachten begint.
Kim neemt ons mee in haar emotionele verhaal. Ik heb het geen bladzijde droog kunnen houden, tot aan de dubbele longtransplantatie. Allemaal weten we hoe het boek afloopt, want Kim heeft het geschreven, dus leven doet ze.
Ook dit boek is weer doorspekt van humor, galgenhumor, muziekteksten, lief en leed, en een man die voor haar knokt. Als Kim niets meer kan, en zelfs een boek vast houden haar teveel energie kost, dan is het Jan die haar helpt.
Het hulpeloze gevoel dat Kim heeft in het ziekenhuis wordt erg goed overgebracht. Hoe moeilijk is het als je alles, maar dan ook alles uit handen moet geven en moet ademen door een rietje of nog minder.
De strijd die Kim geleverd heeft is zo ontzettend groot. Alles heeft ze op moeten geven.
Als je dit boek leest kan je niet anders dan een ontzettend groot gevoel van respect hebben naar Kim toe, maar ook Jan sluit je in je hart. Wat een kanjer moet dat zijn!
Ook de arts en Jan hebben stukjes geschreven in dit boek, en dat maakt het geheel nog indringender.
Grenzeloos is een boek dat je niet mag missen, maar het leest nog beter als je Ademloos ook hebt gelezen. Een aanrader eerste klas, maar vergeet geen zakdoeken klaar te leggen.
Ik kan het niet nalaten even een persoonlijke noot toe te voegen aan deze recensie. Terwijl ik het boek in een adem uitlas kon ik maar niet stoppen met huilen, het verhaal greep me weer aan, net als Ademloos.
Ook ik heb heel slecht gelegen en was bijna dood. Ook ik miste mijn hond zo erg dat hij het ziekenhuis in is gesmokkeld, terwijl dat een echte hulphond is. Ook ik ben met Kees van Ambulancewens op stap geweest, omdat dat wel eens mijn laatse concert zou kunnen zijn. Het boek bracht dus emotionele herinneringen, en mede daardoor heb ik denk ik zo zitten huilen. Maar Kim heeft het zo levensecht opgeschreven dat je zelf net zo weinig adem kan halen als zij.
Ik ben ontzettend blij voor haar dat de transplantatie gelukt is, en ik hoop dat ze er nog heel veel jaren gelukkig mee kan zijn, en samen met haar Jan alles uit het leven kan halen! Heel veel geluk samen!