Vanalles en nog wat

Inmiddels zijn we al weer 2 weken thuis van vakantie. Het was geweldig. Normandie was indrukwekkend. Op 6 juni waren we bij de D-Day herdenkingen op Utah beach en dat was erg indrukwekkend. Er waren verschillende legers uit diverse landen, en toespraken van diverse hoogwaardigheids bekleders. Ook kwamen er bommenwerpers en straaljagers over gevlogen, erg bijzonder om mee te maken.

Uiteraard heb ik er weer voor in moeten leveren en heb ik wel even nodig gehad om bij te trekken, maar ook dat is weer gelukt.

Met het werk ben ik veranderd van werktijden, en werk ik 's middags in plaats van 's morgens. Dat doet me een goed, en zo kan ik op mijn gemakkie op startten.

Met Bulters + Mekke hebben we een gisteren een mijlpaal behaald, we hebben het ADeu keurmerk behaald, en dat is een groot goed. Dit betekent dat we met onze hulphondenschool aan de hoogst mogelijke kwaliteitseisen voldoen! Dit weekend is er een congres met alle 40 hulphondenscholen uit heel Europa. Best wel spannend. Er zijn verschillende workshops en lezingen en natuurlijk het nodige netwerken. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat zijn.

Verder houdt het lichamelijk niet erg over. Ik ben erg moe, en heb veel pijn, en ik kom er maar niet uit. Best lastig omdat ik soms het gevoel heb dat ik wel dagen kan slapen. Die vermoeidheid komt vanuit mijn tenen en das best lastig. Elke dag weer komt alles vanuit mijn tenen, maar ik boks het toch weer om aan de gang te gaan. Met het werk is het niet zo heel erg druk, en dat wisselt nog al. Met het recenseren is het echter erg druk, en ik lees me een ongeluk. Wat ben ik blij met deze klussen zeg. Ik schrijf graag en ik lees graag, dus een ideale combinatie. Ik lees voor verschillende uitgevers en websites, dus de boeken worden ook allemaal aangeleverd. Ik ben er blij mee. Voor mij betekent lezen de broodnodige ontspanning, en dat heb ik nodig. Dus ik ga er lekker mee door, en zal snel weer wat recensies plaatsen op dit weblog.

Liefs Astrid

De para's springen!

Vandaag stond in het teken van de parachutisten die gingen springen, net als in '44. Op het programma stond dat er 700 helden zouden gaan springen vanuit 7 vliegtuigen. Na een plekje te hebben gevonden voor de auto, zijn we het dorpje eens gaan bekijken. Zag er allemaal erg feestelijk uit moet ik zeggen. Overla bier, en broodjes sausijs. Na twee heerlijke broodjes gescoord te hebben moesten we erachter zien te komen waar we moesten wezen voor de jump. Nou geloof me, das moeilijk, want de meeste fransen spreken geen woord engels. Maar goed, dat ter zijde.

Inmiddels begon het te regenen, en wij liepen achter de meute aan, want daar moesten we zijn. Het bleek een wandeling van ruim 3 km in de regen en kou. Nadat we daar ruim anderhalf uur te hebben staan blauwbekken bleek de JUMP niet door te gaan! Doorweekt was ik, net als Thom en de hondjes. Dat was jammer zeg, ook voor zo'n organisatie. Al die veteranen die er waren, allemaal voor niets, want jammer. Na dit slechte bericht gehoord te hebben moesten we ook nog weer 3 km terug wandelen in nog steeds regen. Tegen de tijd dat we in het hotel aankwamen was ik zo door en door koud en dat ik alles heb uitgetrokken en onder mijn dekbed gekropen ben.

Ik heb van de gelegeneid gebruikt gemaakt om Dossier 64 van Adler-Olsen uit te lezen. De recensie volgt nog, maar het is een echte aanrader!

Morgen staan we op tijd op en gaan we de rest van de feeselijkheden in de andere kustdorpjes te bekijken. Hopelijk is het het droog. Het hoeft geen 30C te zijn, als het maar droos is, das het belangrijkste.

Morgen is ook onze 11e trouwdag alweer. Er waren mensen die zeiden dat we de 5 niet zouden halen, maar kijk, verdubbeld! Wij maken er een feestelijke en laatste vakantiedag van.

Liefs As

Indrukwekkende middag

Na een slechte nacht werden we zo rond half negen wakker. Ik was al elk uur wakker geweest, dus dat was niet zo heel erg leuk. We hebben hier een echt frans bed van 1.40 breed. Best heel erg knus natuurlijk, maar helaas verliep dat anders. Het bed was te smal waardoor we eigenlijk allebei niet echt lekker lagen. Maar goed, niet getreurd. Ik werd misselijk en met hoofdpijn wakker, dus een petit dejeunier zat er voor mij niet in, en heb het dan ook bij een kopje thee gehouden. Thom heeft wel heerlijk zitten genieten van verse croissants en chocoladebroodjes, hmmm.

Toen werd het tijd om te vertrekken naar Ouradour. In de tweede wereldoorlog platgebombardeerd en platgebrand om als kers op de taart alle inwoners af te schieten. Wat je ziet is niet te beschrijven. Naaimachines nog op tafels, auto's afgebrand in de garage, muren die op instortten staan. Niet echt een plek om vrolijk van te worden, maar erg stil rond te rijden. Tenminste, dat werd bij de ingang gevraagd "Silence". Helaas vonden een aantal oneerbiedige toeristen het nodig om midden tussen deze puinhopen luid te gaan staan bellen. Eigenlijk wil je alleen maar rondrijden, alles op je in laten werken, en deze ellende gedenken. Tjee, dan kan ik me daar knap aan storen. Echt niet te beschrijven wat je daar ziet. Thom heeft nog wel foto's gemaakt, en die zullen tzt nog wel op zijn log terecht komen. Ook aan de mindervalide mens was gedacht in dit monument, en daar waar nodig waren liften. Tjee, we waren er stil van en we zijn er nog van onder de indruk.

Daarna zijn we lekker even een stukje wezen rijden om de mooie omgeving van Limoges te bekijken. Het is hier schitterend. Daarna zijn we op het terras beland van het vliegveld dat 50 meter verderop ligt. Alles was dicht, en nergens konden we een broodje scoren, maar hier hadden ze nog een sandwich. We hebben heerlijk zitten kijken naar al die Engelsen die de boel op zijn kop zette, en van het terras een bende maakten. We hebben zitten wachten tot het vliegtuig aankwam, want zo op de eerste rij zit je niet zo vaak. Gelukkig is het geen druk vliegveld, en binnen hoor je helemaal niets.

Nu is het bijna tijd om een plekje te gaan zoeken om te gaan eten, en dan morgen vertrekken we naar Normandie. Ook daar hebben we een hotel geboekt voor drie nachten. Het wordt morgen dus een reisdag. Tijd om mijn boek uit te lezen!

Liefs Astrid

Spanje 2011 en de rest van de vakantie

Wij hebben vakantie, al twee weken zelfs! We zijn eerst twee weken in Spanje geweest naar onze beste vrienden. Zij hebben daar een huisje in Llagostera en daar komen we al jaren. Het is er een heerlijke plek en met zijn viertjes hebben we het altijd erg gezellig. Het huisje is redelijk aangepast, en met wat kunst en vlieg werk komen we altijd weer een heel eind. Ook dit jaar is dat wederom gelukt.

We hebben heerlijk weer gehad en genoten van het zonnetje, lekker eten en drinken en van elkaar. Normaal gesproken lees ik erg veel in mijn vakantie, zeker een boek per dag. Echter had ik nu een paar seizoenen MIdsomer Murders gedownload, met de intentie dat heerlijk te bekijken tijdens mijn rusttijd 's middags. Nou dat was echt een top idee, zeker omdat ik gewoon te moe was om te lezen en me te kunnen concentreren. Wat is er dan heerlijker dan naar bewegende beelden te staren om vervolgens nog even een uurtje te slapen. Het is tenslotte vakantie.

We hebben best een heel zwaar en druk jaar achter ons liggen, dus we waren ook echt even toe aan twee weekjes ontspanning. Nou das prima gelukt. Echt veel hebben we niet gedaan. Wel zijn we nog een dagje wezen cultuurhappen in Girona. Een paar jaar geleden zijn we afgehaakt vanwege de kinderkopjes die daar overal liggen en waardoor ik uit mijn rolstoel gelanceerd werd. Nu, een aantal jaren en rolstoel verder, was het goed te doen, en hebben we heerlijk genoten van een middag oude straatjes en gebouwen bekijken.

We zijn nog een paar keer heerlijk wezen uit lunchen geweest bij onze favorieten tentjes, en verder heeft Ron heerlijk voor ons gezorgd. Wat een lieverds zijn het toch. Het is ook niet niets om iemand in huis te hebben die nog geen glas water zelf kan pakken. Lieverds, bedankt!

Vanmorgen zijn we dan vertrokken naar Limoges, Frankrijk, want de vakantie zit er nog niet op. Morgen duiken we een dagje de geschiedenis boeken in. We gaan naar Oradour sur Glane. Schijnt erg indrukwekkend te zijn, en het lag op ongeveer op de helft van onze uiteindelijke bestemming Normandie.

Llagostera – Normandie was bijna 1100 km rijden op 1 dag, en dat was ons een beetje te veel. Toen tipte Toke ons op dit indrukwekkende plaatsje. Dat ligt op ongeveer de helft en dat kwam mooi uit. We zijn hier vanmiddag rond 4 uur aangekomen, en liggen nu lekker te relaxen in het hotel. De kamer is piepklein, en de badkamer enorm groot en goed aangepast. Best wel knus te noemen. Het bed is 1.40 breed, dus Thom en ik liggen voor het eerst sinds jaren weer eens dicht bij elkaar. Dat mag ook wel met onze 11e trouwdag in zicht. (6 juni). Dat we normaal gesproken wat verder uit elkaar liggen heeft dan ook meer te maken met het feit dat Thom mij geen pijn wil doen, dan dat we dat niet dolgraag wel zouden willen. We genieten er dubbel van! Morgen gaan we dan op ons gemak naar Orlandour en de rest van de omgeving bekijken. Dan reizen we zaterdag naar Normandie, waar we maandag (6 juni) gaan kijken naar de D-Day festiviteiten op de invasiestranden. We blijven dan tot dinsdag in Normandie en dan gaan we woensdag allemaal weer vrolijk aan het werk.

Tot nu toe hebben we genoten van onze, en we gaan er nog een heerlijke week van maken. In dit hotel hebben we ook razendsnel internet, dus wie weet volgt er morgen nog ene logje met onze belevenissen.

Ook de honden zijn natuurlijk mee op vakantie. Mellis gaat natuurlijk altijd overal mee naar toe, maar voor Lara was dit de eerste keer. Ron en Toke hebben een aardig lapje grond rond hun optrekje, dus de honden, ook hun hond, hebben de hele dag dikke pret met elkaar gemaakt. Wat is er nu lekkerder voor honden dan de hele dag te kunnen spelen en dennenappels uit elkaar te kunnen plukken. Ook zij hebben dus genoten!

Verder ga ik afsluiten om nog wat te lezen, want ik heb nog een dealine van een aantal boeken, dus eigenlijk moet ik aan het "werk". Mijn collega's bij MagicTales hebben hard gewerkt en ik kan niet wachten om met hun mee te werken. In de vakantie heb ik wel de mail kunnen lezen, wat ik overigens zelden heb gedaan, maar ik kan ook geen mail terug sturen. best verleidelijk om aan het werk te gaan, maar ik heb het best netjes gehouden.

Lieve lezers, het is een aardig verhaaltje geworden, en al typende kom ik er achter dat ik bloggen best heb gemist!

Liefs Astrid