Grenzen aangeven

Vandaag wil ik jullie iets vragen, hoe geven jullie je grenzen aan en hoe doen jullie dat?

Ik geef tegenwoordig heel erg duidelijk mijn grenzen aan. Vroeger ging er bijna dagelijks overheen, nu niet meer. Waarom nu niet meer. Tja aan de ene kant natuurlijk omdat ik ziek ben en aan e andere kant omdat het me niet meer zo kan schelen wat anderen van me vinden als ik nee zeg. Tegenwoordig moet ik heel vaak nee zeggen omdat ik natuurlijk niet meer goed kan reizen. Daardoor zijn uitjes zo goed als niet meer mogelijk en lig je toch wel de hele dag op bed. Maar dan nog geef ik mijn grenzen aan met betrekking tot mijn vrijwillligerswerk.

Als er gebeld wordt zeg ik rustig dat ze me maar een andere keer moeten terug bellen omdat ik me niet lekker voel. Mensen weten dat en doen dat ook, of zetten het op de e-mail zodat ik mijn moment van antwoorden kan bepalen, Mocht het me op wat voor manier eens gebeuren dat het me niet gaat lukken om bepaalde beleids stukken te lezen dan mail ik dat even door naar de groep dat ze even niets van mij hoeven te verwachten. En weet je, er is niemand die daar raar op reageert.

De mensen om mij heen weten dat ik ziek ben en dat ik heel duidelijk mijn grenzen aan geef. Daar hebben ze respect voor. Ik heb het moeten leren, jarenang ging het mis,en dat het mis ging merkte ik pass toen het ziek werd. Nu ben ik zo,n 8 jaar verder en langzaam begin ik het te leren. De 1e keer dat je nee zegt zullen mensen in je omgeving misschien raar opkijken. Nou en? Je bent mensen geen verklaring schuldig tenslotte. Ik zeg dan altijd : "Welk deel van NEE begrijp je niet?" Het is een moeilijk en lang leer proces. Vaak moet er iets gebeuren in je leven voordat je er uberhubt over gaat nadenken. De mensen van tegenwoordig hebben het vaak druk, dat is wat je vaak hoort, te druk, sorry geen tijd. Bij mij zijn die momenten er niet meer. Als ik het "te druk "heb zeg ik gewoon,"sorry geen zin" vaak is dat wat mensen bedoelen maar niet durven te zeggen uit angst om iemand te kwetsen…

Ik ga natuurlijk ook wel eens heel erg bewust over mijn grenzen heen. Ik doe dat dan omdat ik er voor kies om een paar weken verrot op bed te liggen innde wetenschap dat wat ik heb gedaan om mijn grenzen te overschrijden het dubbel en dwars waard was. Bijvoorbeeld het concert naar ilse deLange. Ver over mijn grenzen gegaan,maar als ik naar mijn deur kijk en de poster zie hangen, of de foto’s weer eens bekijk, dan zijn dat de momenten om heel bewust over mijn grenzen heen te gaan.

Een heel leerzaam logje hoop ik voor mensen. Het is een leerproces en het kost tijd, maar kijk eens naar wat het je uiteindelijk oplevert…….

Alan Folsom

Beschrijving: Tuinarchitect Nicholas Marten wordt bij het sterfbed van een vriendin geroepen. Ze weet hem nog net te vertellen dat haar man en kind op geheimzinnige wijze om het leven zijn gekomen, en dat ze zelf vermoedelijk is vergiftigd. Als Marten probeert te achterhalen wat er is gebeurd, stuit hij overal op tegenwerking. Hij krijgt onverwacht hulp van niemand minder dan John Henry Harris, de president van de Verenigde Staten. Tijdens een staatsbezoek aan Europa ontdekt Harris dat een broederschap binnen het Witte Huis een prijs heeft gezet op het hoofd van de Duitse bondskanselier. Door deze wetenschap is ook Harris zijn leven niet meer zeker. Samen met Marten en de mooie, maar mysterieuze journaliste Demi Picard probeert Harris de machtigste organisatie die de wereld ooit gekend heeft te ontmantelen. Ik heb alles gelezen van deze schrijver, al zijn andere boeken zijn ware page turners, dus ik ben benieuwd naar deze…….

Dit boek krijgt van mij **. Er was niet zo heel erg veel aan en ik vond het eigenlijk een slechte kopie van het boek "Mijn Woestijn" van Waris Dirie. Ik heb het uitgelezen, dat wel. Het is een schokkend verhaal over vrouwenbesnijdenis, de ellende in Oeganda,maar het riep niet zoveel bij me op

Grenzen aangeven

Vandaag wil ik jullie iets vragen, hoe geven jullie je grenzen aan en hoe doen jullie dat?

Ik geef tegenwoordig heel erg duidelijk mijn grenzen aan. Vroeger ging er bijna dagelijks overheen, nu niet meer. Waarom nu niet meer. Tja aan de ene kant natuurlijk omdat ik ziek ben en aan e andere kant omdat het me niet meer zo kan schelen wat anderen van me vinden als ik nee zeg. Tegenwoordig moet ik heel vaak nee zeggen omdat ik natuurlijk niet meer goed kan reizen. Daardoor zijn uitjes zo goed als niet meer mogelijk en lig je toch wel de hele dag op bed. Maar dan nog geef ik mijn grenzen aan met betrekking tot mijn vrijwillligerswerk.

Als er gebeld wordt zeg ik rustig dat ze me maar een andere keer moeten terug bellen omdat ik me niet lekker voel. Mensen weten dat en doen dat ook, of zetten het op de e-mail zodat ik mijn moment van antwoorden kan bepalen, Mocht het me op wat voor manier eens gebeuren dat het me niet gaat lukken om bepaalde beleids stukken te lezen dan mail ik dat even door naar de groep dat ze even niets van mij hoeven te verwachten. En weet je, er is niemand die daar raar op reageert.

De mensen om mij heen weten dat ik ziek ben en dat ik heel duidelijk mijn grenzen aan geef. Daar hebben ze respect voor. Ik heb het moeten leren, jarenang ging het mis,en dat het mis ging merkte ik pass toen het ziek werd. Nu ben ik zo,n 8 jaar verder en langzaam begin ik het te leren. De 1e keer dat je nee zegt zullen mensen in je omgeving misschien raar opkijken. Nou en? Je bent mensen geen verklaring schuldig tenslotte. Ik zeg dan altijd : "Welk deel van NEE begrijp je niet?" Het is een moeilijk en lang leer proces. Vaak moet er iets gebeuren in je leven voordat je er uberhubt over gaat nadenken. De mensen van tegenwoordig hebben het vaak druk, dat is wat je vaak hoort, te druk, sorry geen tijd. Bij mij zijn die momenten er niet meer. Als ik het "te druk "heb zeg ik gewoon,"sorry geen zin" vaak is dat wat mensen bedoelen maar niet durven te zeggen uit angst om iemand te kwetsen…

Ik ga natuurlijk ook wel eens heel erg bewust over mijn grenzen heen. Ik doe dat dan omdat ik er voor kies om een paar weken verrot op bed te liggen innde wetenschap dat wat ik heb gedaan om mijn grenzen te overschrijden het dubbel en dwars waard was. Bijvoorbeeld het concert naar ilse deLange. Ver over mijn grenzen gegaan,maar als ik naar mijn deur kijk en de poster zie hangen, of de foto’s weer eens bekijk, dan zijn dat de momenten om heel bewust over mijn grenzen heen te gaan.

Een heel leerzaam logje hoop ik voor mensen. Het is een leerproces en het kost tijd, maar kijk eens naar wat het je uiteindelijk oplevert…….

Alan Folsom

Beschrijving: Tuinarchitect Nicholas Marten wordt bij het sterfbed van een vriendin geroepen. Ze weet hem nog net te vertellen dat haar man en kind op geheimzinnige wijze om het leven zijn gekomen, en dat ze zelf vermoedelijk is vergiftigd. Als Marten probeert te achterhalen wat er is gebeurd, stuit hij overal op tegenwerking. Hij krijgt onverwacht hulp van niemand minder dan John Henry Harris, de president van de Verenigde Staten. Tijdens een staatsbezoek aan Europa ontdekt Harris dat een broederschap binnen het Witte Huis een prijs heeft gezet op het hoofd van de Duitse bondskanselier. Door deze wetenschap is ook Harris zijn leven niet meer zeker. Samen met Marten en de mooie, maar mysterieuze journaliste Demi Picard probeert Harris de machtigste organisatie die de wereld ooit gekend heeft te ontmantelen. Ik heb alles gelezen van deze schrijver, al zijn andere boeken zijn ware page turners, dus ik ben benieuwd naar deze…….

Dit boek krijgt van mij **. Er was niet zo heel erg veel aan en ik vond het eigenlijk een slechte kopie van het boek "Mijn Woestijn" van Waris Dirie. Ik heb het uitgelezen, dat wel. Het is een schokkend verhaal over vrouwenbesnijdenis, de ellende in Oeganda,maar het riep niet zoveel bij me op

Geniet

Op de foto Took en ik, een geniet moment uit Spanje…..

Na een dag vermoeidheid,pijn, koude en warme rillingen, wat bij mij meestal op ontstekingen duidt, hoop ik me vandaag een beetje beter te voelen. Ik zal dus misschien ff niet langs komen bij jullie,maar jullie hopelijk wel gewoon bij mij. Zodra ik me beter voel kom ik weer lekker bij jullie neuzen en lezen.

Vandaag staat er niets op het programma, gelukkig maar,anders had ik dingen af gezegd. Ik had er al rekening mee gehouden dat de training veel energie zou kosten en dus was dat ook mijn enige afspraak van de week. Als het mooi weer is dan steek ik liever de energie die ik heb aan lekker wandelen met Mellis.

Verder eigenlijk ook niet zo heel erg veel te te vertellen. Marry is weer in het land en is ook erg geschrokken van het verhaal van Loes,aangezien Mar hetzelfde heeft meegemaakt een paar maanden geleden. Misschien wipt ze vanmiddag nog even binnen voor een bakkie, even bijkletsen.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne vrijdag en Geniet er lekker van. Er zijn momenten in je leven waarop je gigantisch met de neus op de feiten van het leven wordt gedrukt en kan je niets anders doen dan de dag nemen zoals ie komt en je leven leven!

Liefs Astrid

Neem eens een kijkje op deze link, een leuk intervieuw met mij vind je daar.
Intervieuw met mij

Geniet

Op de foto Took en ik, een geniet moment uit Spanje…..

Na een dag vermoeidheid,pijn, koude en warme rillingen, wat bij mij meestal op ontstekingen duidt, hoop ik me vandaag een beetje beter te voelen. Ik zal dus misschien ff niet langs komen bij jullie,maar jullie hopelijk wel gewoon bij mij. Zodra ik me beter voel kom ik weer lekker bij jullie neuzen en lezen.

Vandaag staat er niets op het programma, gelukkig maar,anders had ik dingen af gezegd. Ik had er al rekening mee gehouden dat de training veel energie zou kosten en dus was dat ook mijn enige afspraak van de week. Als het mooi weer is dan steek ik liever de energie die ik heb aan lekker wandelen met Mellis.

Verder eigenlijk ook niet zo heel erg veel te te vertellen. Marry is weer in het land en is ook erg geschrokken van het verhaal van Loes,aangezien Mar hetzelfde heeft meegemaakt een paar maanden geleden. Misschien wipt ze vanmiddag nog even binnen voor een bakkie, even bijkletsen.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne vrijdag en Geniet er lekker van. Er zijn momenten in je leven waarop je gigantisch met de neus op de feiten van het leven wordt gedrukt en kan je niets anders doen dan de dag nemen zoals ie komt en je leven leven!

Liefs Astrid

Neem eens een kijkje op deze link, een leuk intervieuw met mij vind je daar.Intervieuw met mij

vervolg training

Nou hier dan eindelijk het verslagje van gisteren. De training is erg goed gegaan en Joop is erg tevreden over Mellis. Wat hij hier allemaal heft bijgeleerd is waanzinnig voor een hond met het verleden als Mellis. Ik moest hem trainen om op het fluiten terug te komen en hem dan te belonen met het balletje,dat hij dan vervolgens weer afgeeft. Ik he hem zelfs zover gekrregen dat als ik fluit hij een jacht op vogels of konijnen onderbreekt. Hij gaat dan in de remmen en komt als een speer naar mij toe want daar wacht tenslotte de bal. Het velonen  met de bal gaan we nu langzaam afbouwen en hem leren op de fluit de bal af te geven tijdens het spelen. Precies het omgekeerde dus waar ik nu mee aan de slag ga. Altijd leuk zo;n nieuwe uitdaging. Verder gaat eigenlijk alles heel erg goed en hoeft er op het moment niet al te veel worden bijgeleerd. Nu is het dit kwartaal een kwestie an bijhouden.

Het was een erg leuke training met een lekkere wandeling,maar ik was ook aardig verrot daarna. Thuis nog even nagepraat en toen had ik het ook echt wel gehad.

Vanmorgen met Mirjam boodschappen gedaan. Met Loes gaat het helemaal nog niet goed en die blijft ook volgende week nog thuis. Ze heeft een beetje onderschat wat dit voor invloed dit op haar lijf heeft gehad. Na een lang en emotioneel gesprek gisteren en vanmorgen met haar huisarts blijft ze voorlopig gewoon ziek en vangt Shirley de dagen op van Loes. Als Marry er weer is volgende week zal ze zich ook wel het lazerus schrikken. Als Loes al langs komt is het voor spek en bonen erbij op arbeidstherapie basis en meer niet.

Verder doe ik niets vandaag,ben te moe en voel me niet lekker, te veel ontstekingen en daarvan heb ik altijd erg veel last. Eigenlijk is boodschappen doen al te veel. Mirjam is wel meegeweest met de auto en hoef ik alleen maar te wijzen naar de dingen die ik wil hebben, maar je moet er toch heen tuffen in je rolstoeltje. Dus nu ga ik lekker plat en zie wel wat de rest van de middag brengt.

Liefs Astrid

vervolg training

Nou hier dan eindelijk het verslagje van gisteren. De training is erg goed gegaan en Joop is erg tevreden over Mellis. Wat hij hier allemaal heft bijgeleerd is waanzinnig voor een hond met het verleden als Mellis. Ik moest hem trainen om op het fluiten terug te komen en hem dan te belonen met het balletje,dat hij dan vervolgens weer afgeeft. Ik he hem zelfs zover gekrregen dat als ik fluit hij een jacht op vogels of konijnen onderbreekt. Hij gaat dan in de remmen en komt als een speer naar mij toe want daar wacht tenslotte de bal. Het velonen  met de bal gaan we nu langzaam afbouwen en hem leren op de fluit de bal af te geven tijdens het spelen. Precies het omgekeerde dus waar ik nu mee aan de slag ga. Altijd leuk zo;n nieuwe uitdaging. Verder gaat eigenlijk alles heel erg goed en hoeft er op het moment niet al te veel worden bijgeleerd. Nu is het dit kwartaal een kwestie an bijhouden.

Het was een erg leuke training met een lekkere wandeling,maar ik was ook aardig verrot daarna. Thuis nog even nagepraat en toen had ik het ook echt wel gehad.

Vanmorgen met Mirjam boodschappen gedaan. Met Loes gaat het helemaal nog niet goed en die blijft ook volgende week nog thuis. Ze heeft een beetje onderschat wat dit voor invloed dit op haar lijf heeft gehad. Na een lang en emotioneel gesprek gisteren en vanmorgen met haar huisarts blijft ze voorlopig gewoon ziek en vangt Shirley de dagen op van Loes. Als Marry er weer is volgende week zal ze zich ook wel het lazerus schrikken. Als Loes al langs komt is het voor spek en bonen erbij op arbeidstherapie basis en meer niet.

Verder doe ik niets vandaag,ben te moe en voel me niet lekker, te veel ontstekingen en daarvan heb ik altijd erg veel last. Eigenlijk is boodschappen doen al te veel. Mirjam is wel meegeweest met de auto en hoef ik alleen maar te wijzen naar de dingen die ik wil hebben, maar je moet er toch heen tuffen in je rolstoeltje. Dus nu ga ik lekker plat en zie wel wat de rest van de middag brengt.

Liefs Astrid

Trainingsdag

Vandaag staat in het teken van traning van Mellis. Joop komt weer vanmiddag. Buiten het feir dat dat altijd erg gezellig is doen we ook veel aan Mellis zijn training. Er wordt gekeken wat hijmeer kan doen of anders kan doen,maar op dit moment ben ik dik tevresen en ik denk Joop ook. We gaan altijd naar buiten om het gedrag van Mellis buiten te bekijken maar ik denk dat dat ook wel goed zit, ik heb Mellis goed onder controle. Wat komt Joop dan doen denk je misschien als alles goed gaat. De trainers van hulphond komen vaak 1x per kwartaal of 2x per jaar. Omdat mijn situatie erg hard achteruit gaat komt Joop wat vaker om te kijken of er ussen door dingen bijgeleerd moeten worden. Ook controleren ze het gewicht van de hond en kijken ze naar het "onderhoud" van je hond. Ook dat is allemaal goed hier.
Neemt niet weg dat het altijd energie vreet zo’n middag, want een middag zijn we wel bezig.
Ik ga me zo op mijn gemakkie aankleden, Mellis uitlaten, klein rondje, het grote is voor vanmiddag en dan lekker even rusten voor Joop komt. kortom, ik heb er zin in. Joop is een kei van een trainer en een vreselijk lief mens, niet minder belagrijk lijkt mij. Datis dus mijn dag vandaag. Wat doen jullie?
Liefs Astrid

Trainingsdag

Vandaag staat in het teken van traning van Mellis. Joop komt weer vanmiddag. Buiten het feir dat dat altijd erg gezellig is doen we ook veel aan Mellis zijn training. Er wordt gekeken wat hijmeer kan doen of anders kan doen,maar op dit moment ben ik dik tevresen en ik denk Joop ook. We gaan altijd naar buiten om het gedrag van Mellis buiten te bekijken maar ik denk dat dat ook wel goed zit, ik heb Mellis goed onder controle. Wat komt Joop dan doen denk je misschien als alles goed gaat. De trainers van hulphond komen vaak 1x per kwartaal of 2x per jaar. Omdat mijn situatie erg hard achteruit gaat komt Joop wat vaker om te kijken of er ussen door dingen bijgeleerd moeten worden. Ook controleren ze het gewicht van de hond en kijken ze naar het "onderhoud" van je hond. Ook dat is allemaal goed hier.
Neemt niet weg dat het altijd energie vreet zo’n middag, want een middag zijn we wel bezig.
Ik ga me zo op mijn gemakkie aankleden, Mellis uitlaten, klein rondje, het grote is voor vanmiddag en dan lekker even rusten voor Joop komt. kortom, ik heb er zin in. Joop is een kei van een trainer en een vreselijk lief mens, niet minder belagrijk lijkt mij. Datis dus mijn dag vandaag. Wat doen jullie?
Liefs Astrid